[ و جابر پسر عبد اللّه انصارى را فرمود : ] جابر دنیا به چهار چیز برپاست : دانایى که دانش خود را به کار برد ، و نادانى که از آموختن سرباز نزند و بخشنده‏اى که در بخشش خود بخل نکند ، و درویشى که آخرت خویش را به دنیاى خود نفروشد . پس اگر دانشمند دانش خود را تباه سازد نادان به آموختن نپردازد ، و اگر توانگر در بخشش خویش بخل ورزد درویش آخرتش را به دنیا در بازد . جابر آن که نعمت خدا بر او بسیار بود نیاز مردمان بدو بسیار بود . پس هر که در آن نعمتها براى خدا کار کند خدا نعمتها را براى وى پایدار کند . و آن که آن را چنانکه واجب است به مصرف نرساند ، نعمت او را ببرد و نیست گرداند . [نهج البلاغه]
 
شنبه 86 شهریور 31 , ساعت 10:54 عصر

می گن فقط آدما دل تنگ می شن. من اینو قبول ندارم. مگه نمی شه ابلیس هم دل تنگ بشه. مگه نمی شه من هم دلم هوای روزهای 6000 ساله هم نشینی با او را بکنه. مگه نمی شه خاطرات تدریس تو مدرسه الهی اون هم در جوار رحمتش منو اسیر خودش کنه.

کی گفته فقط آدما دل تنگ میشن:

منم دلم واسه او تنگ شده. خیلی می خوام بیام و تو عرش الهی سرک بکشم و اونو ببینم. اما روم نمی شه. خودم هم می دونم تا قیام قیام باید تاوان یه اشتباه را پس بدم.

کاش اون روز مریض بودم و اصلا اونجا نمی یومدم تا بهم بگی سجده کن

کاش حرفت رو گوش کرده بودم

کاش....

حالا باید تاوان اون کاش ها را پس بدم


   1   2   3   4      >

لیست کل یادداشت های این وبلاگ